Als Statenlid in Beeld - column Max Ruiters

Gepubliceerd op 3 juli 2017 om 08:11

Woensdagavond 18 maart 2015. De zenuwen gieren door mijn keel. In een drukke zaal in het Gouvernement, zoals we in Limburg het Provinciehuis noemen, krijg ik een microfoon van regionale omroep L1 onder mijn neus. “Mijnheer Ruiters, zenuwachtig?”, vraagt de journalist. “Nee eigenlijk niet maar ik vind het wel spannend”, vertel ik rustig live op televisie. Innerlijk borrelt het. Zou ik het halen? Ik heb al vier keer meegedaan met de Gemeenteraadsverkiezingen en dat is ook vier keer gelukt. Nu is het anders. Dit is nieuw. Nieuwe mensen, nieuwe omgeving, nieuwe dimensie. Rustig blijven, de camera is steeds op me gericht, ik ben continu in beeld. Gek eigenlijk, meedoen aan verkiezingen van het middenbestuur, de Provincie. Ten tijde van mijn Raadslidmaatschap vond ik het maar een ver-van-mijn-bedshow, die Provincie. En nu, nu ben ik er een “onderdeel” van.

De uitslag, met een ruim aantal stemmen word ik gekozen. Weer die journalist maar nu ben ik opgelucht in beeld. Dit is wel fijn. Mijn eerste keer als Statenlid in Beeld, hoewel de beëdiging volgt pas een weekje later. Statenlid. En nu? Welk beeld heb ik van Provinciale Staten? Welk beeld heeft mijn omgeving van de Staten? Het woord “beeld” heeft veel betekenissen om nog maar van de ‘beeldvorming’ te zwijgen. Ik heb het gered. Hoewel gered? Nu begint het pas! Een mooie, eervolle en verantwoordelijke taak! Grotere en complexere dossiers dan op gemeenteniveau. Met iets meer afstand maar wel met een behoorlijke dosis ‘gezond boerenverstand’. Aan dat beeld moet ik ook werken. Hoe brengen we de Provincie dichter bij de burger? En….staat die burger daar wel op te wachten? Werk aan de winkel.

Ik heb diverse woordvoerderschappen zoals Cultuur & Samenleving, Erfgoed, Economie, Media. Daarnaast ben ik ook nog plaatsvervangend voorzitter en lid van de Programmaraad van de Zuidelijke Rekenkamer. Welk beeld zullen mensen van mij hebben met zoveel woordvoerderschappen en bezigheden? De mogelijke fusie van regionale omroepen kwam al snel op mijn pad. Mijn fractie is fel tegen omdat we vinden dat de onafhankelijkheid van de redactie niet gewaarborgd was. Dat was mijn beeld over een branche die met beelden werkt. Binnen mijn portefeuille Erfgoed ging het over andere beelden maar dan in de letterlijke vorm. Kortom, beelden vormen de rode draad in de afgelopen twee jaar.

Twee jaar als Statenlid in Beeld. Elke dag opnieuw ben ik me ervan bewust welk voorrecht je geniet om als volksvertegenwoordiger het vertrouwen van velen te hebben. Het vertrouwen om keuzes te maken namens anderen, het vertrouwen om discussies met anderen te voeren met dat ene doel, zorgen voor een Provincie waarin het goed leven, werken en vertoeven is. Dat is nog eigenlijk het belangrijkste beeld dat ik voor ogen heb. Het beeld dat vertrouwen heet, het beeld dat de kiezer van een Statenlid heeft en waar je elke dag bij stil moet staan. Elke dag opnieuw met enorm veel passie en drive. Dat beeld neemt niemand je af.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.